1 

 

Εισαγωγή

 

 

 

          

Οι  Palfrey  και  Gasser  (2008)  [1]  χρησιμοποιούν  στο  σύγγραμμα  τους  τον  όρο 

«ψηφιακοί κάτοικοι» για να περιγράψουν όσους γεννήθηκαν μετά το 1980 και μεγάλωσαν 

σε  ένα  ψηφιακό  κόσμο.  Αντίθετα,  αυτούς  που  γεννήθηκαν  πριν  από  το  1980,  τους 

αποκαλούν  «ψηφιακούς  μετανάστες».  Οι  ψηφιακοί  μετανάστες  προσαρμόστηκαν  στο 

Διαδίκτυο, σε αντίθεση με τους ψηφιακούς κατοίκους, που έχουν γεννηθεί στον κόσμο των 

ψηφιακών τεχνολογιών επικοινωνίας και για τους οποίους τεχνολογικές συσκευές, όπως οι 

υπολογιστές,  το  Διαδίκτυο,  τα  κινητά  τηλέφωνα,  τα  iPods  και  τα  MP3  players  είναι 

αναπόσπαστο μέρος της καθημερινής τους ζωής [2]. Ωστόσο, οι εκπαιδευτικές μέθοδοι που 

χρησιμοποιούνται σήμερα, παραμένουν οι ίδιες με εκείνες που χρησιμοποιούνταν για την 

ενίσχυση της μάθησης στους «ψηφιακούς μετανάστες» την εποχή που εκείνοι ήταν φοιτητές. 

Έτσι παρατηρείται το εξής οξύμωρο: οι «ψηφιακοί κάτοικοι» σπουδάζουν σε ιδρύματα, τα 

οποία δε χρησιμοποιούν την τεχνολογία, προκειμένου να ελκύσουν το ενδιαφέρον τους κατά 

την εκπαιδευτική διαδικασία.  

          

Η τεχνολογία, όταν ενσωματώνεται στην εκπαίδευση, προκειμένου να υποστηρίξει τις 

γνωστικές και κοινωνικές διεργασίες της μάθησης, μπορεί να προσφέρει μοναδικές ευκαιρίες 

για  τους  εκπαιδευτικούς  [3].  Μια  εκπαιδευτική  καινοτομία  που  έχει  εισαχθεί  σε  κάποια 

πανεπιστήμια  του  εξωτερικού,  είναι  η  σύγχρονη  διαδραστική  εκπαίδευση  με  τη  χρήση 

συστημάτων  ασύρματων  προσωπικών  αποκρίσεων.  Πρόσφατες  έρευνες  έχουν  δείξει  ότι 

ένα σύστημα προσωπικών αποκρίσεων μπορεί να βελτιώσει σημαντικά τη διαδραστικότητα 

στο  μάθημα  [4].  Η  διαδραστικότητα  είναι  μια  κρίσιμη  μεταβλητή  στη  μάθηση  [5].  Η 

αλληλεπίδραση μαθητή - εκπαιδευτή βρίσκεται σε υψηλή θέση μεταξύ των παραγόντων που 

επηρεάζουν  τη  μάθηση.  Όταν  οι  φοιτητές  αλληλεπιδρούν  με  τους  εκπαιδευτές,  είναι  πιο 

ενεργά δεσμευμένοι στο μάθημα [6]. Ένα προσωπικό σύστημα αποκρίσεων επιτρέπει στους 

φοιτητές να απαντούν σε ερωτήσεις πολλαπλής επιλογής και να βλέπουν τα αποτελέσματα 

των απαντήσεων να διαμορφώνονται σε πραγματικό χρόνο μέσα στην τάξη. 

          

Ένα προσωπικό σύστημα αποκρίσεων είναι ένα χρήσιμο εργαλείο που βοηθά τους 

εκπαιδευτές  να  αξιολογήσουν  σε  ποιο  βαθμό  έχουν  κατανοήσει  τη  διάλεξη  οι  φοιτητές, 

βελτιώνοντας  έτσι  την  εκπαιδευτική  διαδικασία.  Χρησιμοποιώντας  αυτό  το  σύστημα,  οι 

εκπαιδευτές μπορούν να [7]: