21 

 

Κεφάλαιο 1ο – Εισαγωγή 

Στο κεφάλαιο αυτό περιγράφεται λεπτομερώς το αντικείμενο της συγκεκριμένης εργασίας. 

Αρχικά αναφέρεται η σημερινή κατάσταση του συνεχώς εξελισσόμενου τεχνολογικού χώρου και 

διαπιστώνεται  μέσα  από  ερευνά  η  ανάγκη  ανάπτυξης  της  ενσυναίσθησης  των  ατόμων. 

Παρατίθενται  οι  λόγοι  που  οδήγησαν  στην  υλοποίηση  του  ρομπότ.  Επίσης,  παρουσιάζονται 

παρόμοιες υλοποιήσεις και πραγματοποιείται σύγκριση μεταξύ των συστημάτων. 

1.1 Σημερινή Κατάσταση 

Τα τελευταία χρόνια η τεχνολογική εξέλιξη στον χώρο των πληροφοριακών συστημάτων 

έχει γίνει αναπόσπαστο κομμάτι της εκπαιδευτικής διαδικασίας σε όλες τις βαθμίδες εκπαίδευσης. 

Με την βοήθεια τεχνολογικών εργαλείων κάθε εκπαιδευτική οντότητα κάνει την διαδικασία της 

μάθησης  πιο  ελκυστική,  αποτελεσματική  και  άμεση.  Άλλωστε  οι  ψηφιακές  δεξιότητες  που 

αποκτούν  οι  νέοι  από  πολύ  μικρή  ηλικία  λόγω  της  ενασχόλησης  τους  με  ανάλογες  συσκευές, 

καθιστούν  τις  κάθε  λογής  νέες  τεχνολογίες  κομμάτι  της  καθημερινότητας  τους  και  επομένως 

κατάλληλη οδό για την εκπαίδευση τους σε διάφορους τομείς και επιστήμες.   

Φανερή επιπλέον γίνεται, η αναγκαιότητα της ανάπτυξης της ικανότητας του ατόμου να 

κατανοεί  τα  συναισθήματα  των  ατόμων  που  συναναστρέφεται. 

Η  ικανότητα  αυτή  αποτελεί 

σημαντικό κομμάτι στην ολόπλευρη ανάπτυξη των παιδιών [1].

 Η ενσυναίσθηση τοποθετεί σωστά 

τα  θεμέλια  της  υγειούς  κοινωνικής  συμπεριφοράς,  εφόσον  παρατηρείται  ότι  τα  παιδιά  της 

προσχολικής  ηλικίας  αναγνωρίζουν  τον  εαυτό  τους  ως  ξεχωριστές  οντότητες.  Αποτελέσματα 

ερευνών  οδηγούν  στο  συμπέρασμα  ότι  είναι  αναγκαίο  στο  σχολείο  να  γίνεται  προσπάθεια 

ανάπτυξης της γνωστικής και συναισθηματικής ενσυναίσθησης και της έκφρασης συναισθημάτων 

των παιδιών. Η ενσυναίσθηση παίζει καθοριστικό ρολό στην συμπεριφορά και στην ανάπτυξη του 

χαρακτήρα τους και ως παιδιά, αλλά και ως μελλοντικοί

 

ενήλικες. 

Ο  όρος  «Διαταραχή  του  Αυτιστικού  Φάσματος»  (ΔΑΦ)  [2]  χρησιμοποιείται  για  την 

περιγραφή  των  ατόμων  που  αντιμετωπίζουν  νευρο-αναπτυξιακές  διαταραχές  με  κοινά 

χαρακτηριστικά, όπως τα ελλείμματα σε κοινωνικές-επικοινωνιακές δεξιότητες, τα περιορισμένα 

ενδιαφέροντα, καθώς και τα επαναληπτικά πρότυπα συμπεριφοράς.