Σχεδιασμός και υλοποίηση ενός έξυπνου παιχνιδιού για τη συναισθηματική
παρακολούθηση και το γονικό έλεγχο ενός παιδιού
82
4.2.2 Ανίχνευση συναισθήματος
Ξεκινώντας από τη μεριά του υπολογιστή και εφόσον έχουν εκπαιδευτεί οι
ταξινομητές και έχουν παραχθεί τα τελικά xml αρχεία, είναι έτοιμα να φορτωθούν στον
αλγόριθμο. Στο σύνολό τους, οι ταξινομητές που χρησιμοποιούνται είναι πέντε, ένας για
ανίχνευση προσώπου, ένας για ανίχνευση ματιών και τρεις για τις τρεις καταστάσεις του
στόματος, χαμογελαστό, λυπημένο και ανοιχτό. Οι ταξινομητές φορτώνονται και ο
αλγόριθμος τροφοδοτείται με την εικόνα που λαμβάνεται από την κάμερα που βρίσκεται
συνδεδεμένη στον μικροϋπολογιστή. Για να ξεκινήσει η αναγνώριση η εικόνα
μετατρέπεται από έγχρωμη σε ασπρόμαυρη και αποθηκεύεται σε έναν πίνακα με τη
μορφή αριθμών. Άλλωστε και οι ταξινομητές με τους οποίους θα συγκριθεί στη συνέχεια
έχουν τη μορφή αριθμών και με τον τρόπο αυτό τα δύο αυτά στοιχεία γίνονται συμβατά
μεταξύ τους.
Η πρώτη ανίχνευση που επιδιώκεται να γίνει στην εικόνα είναι η ανίχνευση
προσώπου, αφού χωρίς να υπάρχει πρόσωπο δεν υπάρχει νόημα να προχωρήσει ο
αλγόριθμος στην ανίχνευση κάποιου συναισθήματος. Με την προϋπόθεση ότι έχει
ανιχνευτεί κάποιο πρόσωπο, ο αλγόριθμος συνεχίζει και επιδιώκει αναγνώριση ματιών.
Εδώ πρέπει να σημειωθεί ότι τα μάτια που εντοπίζονται στην εικόνα είναι μόνο τα
ανοιχτά. Αυτό έχει ιδιαίτερη σημασία καθώς δεν είναι επιθυμητό να γίνει ανίχνευση
στόματος και κατ’ επέκταση να τεθεί κάποιος ήχος σε αναπαραγωγή την ώρα που το
παιδί κοιμάται, αφού ανάμεσα στους ρόλους του παιχνιδιού είναι το νανούρισμα του
παιδιού και η διασφάλιση της ηρεμίας του. Σε κάθε άλλη περίπτωση, η αναγνώριση των
ματιών θα γινόταν χωρίς να προσφέρει κάποια βασική λειτουργικότητα στην εφαρμογή.
Κάθε φορά που εντοπίζεται κάποιο πρόσωπο στην εικόνα, έχει οριστεί αυτό να
οριοθετείται σε ένα σχήμα έλλειψης του οποίου οι διαστάσεις είναι σαφώς ορισμένες. Το
ίδιο συμβαίνει για καθένα από τα δύο μάτια, μόνο που γι’ αυτά το σχήμα που
προτιμήθηκε είναι ο κύκλος (Εικόνα 20).